Het Amerikaanse vliegdekschip John C. Stennis heeft 13 Iraanse zeelieden bevrijd die op hun eigen vissersboot gevangen werden gehouden door Somalische piraten. De Iraanse vissersboot werd door de piraten gebruikt als “moederschip” voor hun acties. De Amerikanen reageerden op een noodoproep van de vissers, arresteerden de piraten en gaven de boot terug aan de Iraniërs. Vanuit Iran is verheugd gereageerd op deze Amerikaanse actie. De Amerikaanse marine verklaarde in dit soort gevallen zonder onderscheid hulp te bieden.
De NOS maakt er, geïnspireerd door een woordvoerder van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, een “pikant” verhaal van omdat uitgerekend de John C. Stennis (nomen est omen) onderwerp was van een escalatie van het conflict tussen Iran en de VS. Het vliegdekschip keerde volgens de VS terug naar zijn standplaats in Bahrain, terwijl Iran de VS had gewaarschuwd “uit de buurt te blijven”. Maar wat is er pikant aan onderlinge hulp in noodgevallen? Het is een ongeschreven wet op zee dat je elkaar te hulp schiet als er een schip in nood is. Bij noodsignalen zet je koers naar het schip dat hulp nodig heeft. Dat is een regel die iedereen op zee ten goede komt. Bij alle gevaren die zeelieden lopen kunnen zij hieraan een beetje zekerheid ontlenen dat ze niet in de steek gelaten worden als de nood aan de man komt. Wie je bent, of je nu groot of klein bent, wat je op zee doet, waar je vandaan komt, dat doet er niet toe. Dat kan er ook niet toe doen, want anders werkt de regel niet. De hulp wordt zonder onderscheid geboden zoals de Amerikaanse marine vertelde. En dat is uiteindelijk in ieders belang.
De actie van de Amerika kan worden gezien als “humanitair”, “aardig” en in de gegeven situatie “opvallend”. Maar volgens die ongeschreven, maar o zo noodzakelijk regel was de actie van de Amerikanen niet meer dan normaal (wat hier ook opgemerkt wordt).
De ongeschreven wet dat zeelieden elkaar helpen in nood is vaak als voorbeeld gehouden van een ethische regel die zegt dat het goed is dat mensen elkaar helpen omdat ze uiteindelijk allemaal op elkaar zijn aangewezen. De onderlinge afhankelijkheid van mensen, groepen, staten, vereist onderlinge steun ter voorkoming van een chaos waarin iedereen het loodje legt. Je zou kunnen zeggen dat het hier in de grond niet om altruïsme gaat maar om een welbegrepen eigenbelang. Als ik de regel dat ik anderen moet bijstaan niet volg loop ik gevaar zelf ook niet geholpen te worden.
Het is “opvallend”, zo u wilt “pikant”, dat deze uiteindelijk zeer verstandige regel zo weinig gehoord wordt in actuele politieke kwesties zoals de eurocrisis. Het is verstandig zwakke landen te helpen op straffe van de ondergang van alle anderen. Het is onverstandig de noodsignalen van anderen te negeren vanwege eigen belangen op de korter termijn of uit pure onverschilligheid. Hoe komt het toch dat dit soort beproefde, door de eeuwen heen overeind gebleven, regels worden genegeerd en dat hulp bieden zonder onderscheid als iets uitzonderlijks wordt gepresenteerd?
illustratie: http://www.varbak.com/beeld/piratenschip-van-kleurenfoto-%27s
Reacties (13)
Het is verstandig zwakke landen te helpen op straffe van de ondergang van alle anderen. Het is onverstandig de noodsignalen van anderen te negeren vanwege eigen belangen op de korter termijn of uit pure onverschilligheid.
Pfff… de gaten in de Italiaanse begroting dichten met Nederlands belastinggeld is net even iets anders als gekidnapte zeelieden bevrijden uit de handen van piraten. Als er een aardbeving, vulkaanuitbarsting of hongersnood zou plaatsvinden in Griekenland zou Giro 555 dezelfde dag nog de inzameling openen. Probleem is dat deze Zuid Europese problemen geen gevolg zijn van een natuurramp of ongeluk, maar eerder van het verontachtzamen van het productieve vermogen van de economie.
Ik zie toch wel een verschil met een charitatieve actie via giro 555. Waar het hier om gaat is dat hulp aan Italië en Griekenland in ieders belang is. Wat ook de oorzaak van de problemen zou zijn. Het gaat om de wederzijdse afhankelijkheid die actie noodzakelijk maakt.
Waar het hier om gaat is dat hulp aan Italië en Griekenland in ieders belang is.
Dat is echt nog de vraag. Als we de komende 50 jaar per jaar x procent kwijt zijn aan een transfer unie waarin we zogenaamd verantwoordelijk zijn voor de Italiaanse vergrijzingsproblemen weet ik niet of dat perse minder zal kosten dan een Italiaans uittreden nu.
In ieder geval, er wordt geen kostenplaatje gepresenteerd maar een “solidariteit or else”-dreigement. Dat overtuigt mij niet.
Dat actie noodzakelijk is lijkt wel duidelijk maar of dat moet betekenen dat we een stap naar voren moeten zetten en nog meer afhankelijk van elkaar worden is nog maar de vraag. Juist die wederzijdse afhankelijkheid is mede de oorzaak van het probleem ‘euro’. Waarom dan niet kiezen voor wat minder afhankelijkheid juist in een ieders belang?
En de vergelijking tussen de zeevaart en de euro vind ik nogal bizar of je zou al moeten willen betogen dat we met de laatste flink de boot zijn ingegaan.
Griekenland ok, maar wat Italie betreft heb ik het donkerbruine vermoeden dat alles meteen naar de mafia gaat. Enorm vooroordeel misschien, maar er hebben daar iets te veel politici banden met die klup.
er zit m.i. nogal wat verschil tussen
a: zeelieden helpen/redden die buiten hun direkte schuld in de handen van piraten zijn gevallen.
b: een regering helpen die ‘in nood’ kwam door haar eigen ‘verdonkeremanen’ van schulden (bij intrede van euro) en het niet willen/kunnen uitvoeren van bezuinigingen.
de zeelieden zijn er vast niet op uit geweest om gevangen genomen te worden en vastgehouden voor losgeld
de (b.v. Griekse) overheid was er wel op uit om alles wat niet positief was onder de de Acropolis te vegen.
Kortom, m.i. zijn beide gebeurtenissen niet met elkaar te vergelijken
Het gaat hier niet alleen om ongeschreven recht, maar om een harde regel van internationaal zeerecht; zie bijvoorbeeld art. 98 UNCLOS, http://www.un.org/depts/los/convention_agreements/texts/unclos/UNCLOS-TOC.htm
Maar volgens die ongeschreven, maar o zo noodzakelijk regel was de actie van de Amerikanen niet meer dan normaal (wat hier ook opgemerkt wordt).
Geen ongeschreven regel, maar een internationale verdragsverplichting. Zie artikel 98 van de Convention on the Law of the Sea.
http://www.un.org/depts/los/convention_agreements/texts/unclos/closindx.htm
Dank voor deze informatie. Het ging mij vooral om de moraal die je ook breder kunt trekken. Maar het verbaast me niets dat de moraal internationaal is omgezet in recht. Dit kan een voorbeeld zijn voor de oplossing van de eurocrisis. Met een onderling wettelijk afdwingbare hulp in noodgevallen kunnen alle partijen elkaar ook met recht strengere voorwaarden opleggen voor hun huishouding. Het is jammer dat die politieke wil op dit moment ontbreekt en we allemaal een voor een dreigen te verzuipen.
“Iran and Russia replaced the U.S. dollar with their national currencies in bilateral trade, Iran’s state-run Fars news agency reported, citing Seyed Reza Sajjadi, the Iranian ambassador in Moscow. The proposal to switch to the ruble and the rial was raised by Russian President Dmitry Medvedev at a meeting with his Iranian counterpart, Mahmoud Ahmadinejad, in Astana, Kazakhstan, of the Shanghai Cooperation Organization, the ambassador said.”
Ik meende dat Iran al in 2007 geheel van de USD was afgestapt voor zijn olie export. Het lijkt me sterk dat de Russen nog wel dollars hanteerden. Heel sterk zelfs. Ik vermoed dat Medvedev hiervan ofwel niet op de hoogte was ofwel net deed alsof er nog USD werden gebruikt, puur om de banden tussen Rusland en Iran nog eens middels een persconferentie te bevestigen.
http://en.wikipedia.org/wiki/Iranian_oil_bourse
Volgens mij kwam dit zowel Iran als de VS verdomd goed uit.