Hoe kunnen prominente functionarissen in de regering Obama niet hebben beseft dat een oorlog om Assad uit het zadel te wippen onvermijdelijk zou leiden tot een gigantisch sektarisch bloedbad?
In augustus 2012 waarschuwde een rapport van de Amerikaanse militaire inlichtingendienst dat de “gebeurtenissen een duidelijk sektarische richting aan het nemen zijn,” en dat “de Salafist[en], de Moslimbroederschap en AQA [Al Qaeda in Irak] de voornaamste krachten zijn die de opstand aanjagen.” Wat meer is, de regering Obama wist toen al dat de externe soennitische sponsors achter de oorlog tegen Assad hun geld en wapens doorsluisden naar de meest sektarische groeperingen ter plaatse.
De regering deed echter niets om haar bondgenoten te pressen hiermee op te houden. Sterker nog, het weefde haar eigen Syriëbeleid rond de extern opgestookte oorlog met voornamelijk sektarische krachten. En niemand in het elitebolwerk van de Amerikaanse politiek en media stelde dit ter discussie.
Er was een opmerkelijke hoeveelheid ontkenning en zelfmisleiding aan de kant van de regering Obama voor nodig dat het op de een of andere manier bezig was het Syrische volk te redden van het bloedvergieten waar het juist bezig was precies het tegenovergestelde te bewerkstelligen.
In een opiniestuk op Middle East Eye evalueert onderzoeksjournalist Gareth Porter vijf jaar Amerikaans Syriëbeleid.
Porter is niet de enige die het Amerikaanse beleid laakt. Jeffrey Sachs, hoogleraar duurzame ontwikkeling aan de universiteit van Columbia en projectleider van het VN Sustainable Development Solutions Network formuleert de Amerikaanse rol nog scherper:
Via indicentele lekken, onderzoeksverslaggeving, bekendmakingen van andere overheden en sporadische afkondigingen door functionarissen van de VS, weten we dat Amerika verwikkeld is in een actieve, voortaande, door de CIA-gecoördineerde oorlog om zowel Assad omver te werpen als ISIS te bestrijden.
Amerika’s bondgenoten in de strijd tegen Assad omvatten Saoedi-Arabië, Turkije, Qatar en andere landen in de regio. De VS heeft miljarden dollars besteed aan wapens, traning, commandotroepen, luchtaanvallen en logistieke steun aan de rebellentroepen, waaronder internationale huurlingen.
De Amerikaanse bondgenoten hebben nog vele miljarden meer besteed. Om hoeveel geld het precies gaat wordt niet naar buiten gebracht.
Conclusie: Washington heeft haar soennitische bondgenoten in de regio niet enkel de vrije hand gegeven maar ondersteund bij het opstoken van een sektarische oorlog, in de ijdele hoop dat het regime Assad zou vallen zonder dat de VS haar handen zouden branden.
Achter de schermen worden aldus zoals vanouds geopolitieke spelletjes gespeeld over de rug van miljoenen mensen. En de Westerse grootmachten spelen net zo min als wie ook de rol van de good guy.
Reacties (17)
Assads alawitische bewind schiet met hulp van Hezbollah en sji’ietische milities uit Irak en Iran op ongewapende demonstranten, martelt tegenstanders op de meest gruwelijke manier dood en bombardeert hele steden in puin, en dan hebben zijn tegenstanders er een sectarische oorlog van gemaakt?
Flikker toch op.
@1: Maar dat gebeurde toch nadat de US of A hun geopolitieke spelletjes deden – volgens @0?
Tja, ik moet me toch wel heel erg bij @1 aansluiten. Tegelijkertijd zijn de VS en Europa te laf gebleken Assad tot toast te bombarderen toen hij de zogenaamde rode lijn over ging en chemische wapens tegen zijn bevolking inzette. Komen er hier natuurlijk weer mensen aanzetten met dat je moet kijken wat er gebeurd als je een leider om zeep helpt, in bv Libie. Maar slechter dan de afgelopen vijf jaar in Syrie kan het niet. De aanstichter zit er nog steeds. ZO lang hij er zit is er geen oplossing mogelijk. En slechter dan nu kan het niet.
Achteraf is het altijd gemakkelijk iets vast te stellen. Zo lezende hadden dus de partijen in Nederland gelijk die tegen ingrijpen in Syrie waren.
@2: Nee, het geweld aan Assad gaat vooraf aan het ontstaan van jihadistische rebellengroepen in Syrië. Bovendien is het goed te bedenken dat een van de eerste acties van Assad na het ontstaan van de opstand was het vrijlaten van allerlei jihadisten, die later aan de basis stonden van een reeks aan islamistische rebellengroepen. Dus niet zijn tegenstanders, maar Assad zelf wilde er een sectarische oorlog van maken, zodat hij het redelijke alternatief zou blijken.
En dat is hem bijna gelukt. Bijna, want zijn misdaden zijn net iets te zichtbaar om helemaal genegeerd te worden.
En natuurlijk heeft het Amerikaanse Syrië beleid spectaculair gefaald. Maar niet door teveel actie, maar door te weinig.
@Cerridwen: standaard-tactiek van dictators. De prijs van regime-change extreem hoog maken.
@1 Zegt de naam van die gekeelde Jezuïetenpater, Frans van van der Lugt, u nog iets? Die zag al van meet af aan gewapende demonstranten die op politie en militairen schoten.
In juni 2011 kwamen 120 politieagenten en militairen om bij hinderlagen door gewapende ‘bendes’.
Goh, hoe kwamen die lui aan wapens? Hoe aan de organisatie om gecoördineerd agenten en militairen naar zich toe te lokken en vanaf daken op hen te schieten?
Wij zijn geneigd om beweringen van de Syrische overheid of de Syrische media weg te wuiven als desinformatie en propaganda, dus dat de Syrische staatstelevisie eind maart 2011 wapens, granaten en munitie toonde die zouden zijn ontdekt in de Omari moskee in Dara’a, wordt hier nauwelijks opgepikt of door de journalist zelf al in twijfel getrokken: het zal wel zijn om te verhullen dat die boeven rücksichtslos op demonstranten hebben geschoten.
Af en toe las je dan in de media over een overheidsgebouw dat in de brand werd gestoken, of gewelddadige botsingen tussen ordetroepen van het regime en ‘demonstranten’, en dat het regime tekeer ging tegen buitenlandse infiltranten en agitatoren. Allemaal desinformatie en paranoia, toch? We weten immers allemaal dat Assad een tiran is, en dat is hoe tirannen reageren.
Maar nu even serieus: je mag er gevoeglijk vanuit gaan dat de veiligheidsdiensten van de Golfstaten al jaren geleden netwerken hebben opgebouwd met het oog op een kans zoals die zich in 2011 voordeed. Ha! De ontbranding van een populaire opstand, lekker opstoken door onze extremistische vrindjes ter plaatse en laten escaleren die boel!
Assad vervult namelijk een brugfunctie tussen het Iraanse regime en Rusland; de Golfstaten zagen Assad liever gisteren dan vandaag vertrekken. Op z’n minst verzwakt zo’n burgeroorlog zijn positie.
We hebben dan ook gezien dat er vanuit Turkije en Jordanië wapens Syrië binnengesmokkeld worden, dat de golfstaten Jabhat al Nusra (het steunfront voor Syrische salafisten) tot een van de belangrijkste spelers hebben gemaakt; dat er trainingskampen in Jordanië zijn; dat het onderscheid tussen het FSA en jihadistische groeperingen diffuus is; dat Israël op de Golanhoogten Syrische ‘verzetsstrijders’ oplapt en zonder vragen weer terugstuurt.
Niet dat ik het regime wil vrijpleiten, overigens: dat hakt er ook rücksichtslos op los en begaat inderdaad gruweldaden. Er zijn geen ‘good guys’ in dit conflict.
Maar de notie dat het destijds enkel vreedzame demonstranten die met traangas, mitrailleurs en tanks werden neergeslagen, louter omdat het regime via terreur een machtswissel wil voorkomen, lijkt me evenzogoed naïef.
@7: overtrokken desinformatie. De propagandamachine van Assad is ook al vanaf het begin gaan lopen, zo naíef ben je toch niet?
Een site die dit schrijft kan ik niet serieus nemen:
Hier wordt gesuggereerd dat alle rebellen islamisten waren (grote onzin), dat deze door het westen gesteund werden (in die fase zeker niet) en dat HRW een overheidsorgaan is.
Al in mei 2011 laat Assad honderden jihadisten vrij, waarvan een heel aantal vervolgens rebellengroepen hebben opgericht. Assad heeft dus al vanaf het begin extremisten de ruimte gegeven terwijl gematigde krachten de volle laag kregen.
@8 Ja, ik had wel gedacht dat je de bron aan zou vallen in plaats van op de bewijsstukken in te gaan.
Nog maar een keer dan: het zijn niet enkel Syrische propagandakanalen die beweren dat zich reeds heel vroeg tijdens de Syrische revolutie gewapende types onder de demonstranten bevonden, maar ook onverdachte bronnen zoals pater Van der Lugt, die bij verschillende gelegenheden heeft geschreven dat zich van meet af aan onder de demonstranten gewapende lieden bevonden, die regeringsfunctionarissen beschoten.
Journalist Ali Hashem verhaalt hoe hij in april 2011 met eigen ogen waarnam hoe gewapende groepjes mannen de grens met Libanon overstaken. Een paar weken later wist hij ze op film te vast te leggen, en ook hoe ze, bewapend met kalashnikovs en granaatwerpers (RPGs), slaags raakten met het Syrische leger. Zijn bevindingen werden door Al-Jazeera uit de uitzending geschrapt, aldus Hashem.
Misschien kan een kort feitenoverzichtje ten aanzien van dat geweld richting Syrische politie- en legerfunctionarissen duidelijk maken waar de Syrische overheid in maart en april 2011 mee te kampen had, en dat dit heus niet louter ‘vreedzame demonstranten’ betrof.
Op 23 maart 2011 – dezelfde dag als schermutselingen rond de Omari moskee waarbij zes demonstranten omkomen, volgens de Syrische overheid tijdens een vuurgevecht met gewapende lieden, waarna volgens de Syrische televisie wapens en sommen geld in de moskee worden ontdekt – worden twee Syrische soldaten in Dara’a afgeknald, Sa’er Yahya Merhej and Habeel Anis Dayoub. Daders onbekend.
In deze paar weken komen er volgens Sharmine Narwan – die eens de moeite nam overheidsberichten naast de filmpjes van begrafenissen van de overledenen te leggen – achtentachtig leden van het Syrische leger om bij aanslagen, waaronder hoge omes in het leger.
Enkele opmerkelijke voorvallen: op 10 april 2011 vinden negen Syrische soldaten te Banyas op een rijdende bus de dood bij een hinderlaag.
Over die hoge legeromes, die omstreeks dezelfde tijd het slachtoffer worden van gerichte aanslagen: op 17 april wordt General Abdo Khodr al-Tallawi samen met zijn twee zoons en een neef vermoord in Homs. Op dezelfde dag werd legercommandant Iyad Kamel Harfoush afgeknald in de buurt van zijn huis, nadat hij op het geluid van schoten was afgekomen. Weer twee dagen later wordt kolonel Mohammad Abdo Khadour in zijn auto doodgeschoten.
Dat is natuurlijk wel merkwaardig, zulke doelgerichte aanslagen (naast gerichte overvallen en aanslagen op politietroepen en soldaten) in de eerste maand van een volksopstand die middels demonstraties spontaan van stad naar stad overspringt.
Dan ga je toch eerder denken dat er een gecoördineerde poging achter zit met het expliciete doel de boel te doen escaleren. Maar wie heeft daar belang bij, en wie is in staat zoiets te organiseren? De gewone burger?
@9: Gast, als je dit afzet tegen het geweld van de Syrische veiligheidsdiensten en de grootte van de demonstraties stelt dat niets voor.
De Syrische opstand kan je beter begrijpen als tientallen kleine lokale opstandjes die elkaar beïnvloeden en versterken. Dat is de kracht en de zwakte van de opstand: het zorgde ervoor dat er geen centrale organisatie was die opgerold kon worden, en dat het neerslaan van de opstand in de ene plaats niet betekende dat de opstand in de andere plaats afgelopen was, maar ook dat het nooit gelukt is een nationaal alternatief voor Assad te vormen en zodoende de genadeklap uit te delen.
En het is geheel terecht om jouw bronnen eens kritisch te bekijken, alles aan dat globalresearch ademt vooringenomenheid en doelbewuste misleiding. En daar trap jij in? Jij bent toch altijd zo kritisch op al die complottheorieën?
En met bewijs dat Assad zelf verantwoordelijk is voor het sectarische karakter van het conflict doe je niet, want dat past even niet in je verhaaltje van de dag.
Het is allemaal heel menselijk, en meestal kan ik het wel hebben, maar dat je dat doet over de rug van al die slachtoffers van Assad is echt smerig.
Je verhaal #0 is nogal mild Prediker!
Obama stond van de week, bij G20, nog te tetteren dat Rusland vooral noet stopped met bombarderen van Al-Qaeda (alleen nog maar ISSIS) in Syrië.
Werkelijk!!!
@0 is een schandalig stuk geschiedenis vervalsing met natuurlijk geen enkel woord over de dominantie sturende Iraanse rol die vanaf het begin de Syrische opstand neer wilde slaan met dezelfde doctrine als bij de Groene revolutie in Iran. De sluipschutters die het eerste half jaar op ongewapende vreedzame betogers schoten waren de mannen van Hezbollah en Iraanse Revolutionary Guards omdat de meeste Syriërs niet op hun eigen volk wilden schieten.
@13 Jammer dat je geen bronnen geeft bij die beweringen, want dan zouden we deze na kunnen trekken op hun waarheidsgehalte. Nu moet ik weer eens jouw huiswerk doen, en daar heb ik dus een broertje dood aan.
En zoals wel vaker bij jouw bijdragen blijft er, zodra je even onder de oppervlakte krabt, weinig van heel:
De overloper uit het Syrische militair apparaat die met dit verhaal op de proppen kwam was een zekere luitenant-kolonel Hussein Harmoush, die met zijn gezin de wijk had genomen naar een Turks vluchtelingenkamp. Harmoush is echter een nogal onbetrouwbare bron gebleken:
Tegenover een verslaggever van Time Magazine hing hij één versie op van hoe hij was gevlucht vanwege de slachtpartij op de ongewapende bevolking van Jisr al-Shughour waar hij toe zou zijn gedwongen, en tegenover de BBC hing hij een ander verhaal op. Die merkt over het gesprek met Harmoush op:
In een viraal geraakte videopropagandaboodschap deed hij zich voor als een seculiere of tenminste gematigde FSA-aanhanger, maar aan een Turkse inlichtingenofficier vertelde hij weer dat hij een soennitische fundamentalist was die voortdurend met zijn superieuren overhoop had gelegen over zijn strikte geloofsopvattingen en dat hij een leidende rol had gespeeld in het organiseren van het gewapende verzet tégen het regime in Jisr al-Shughour (het dorp dus waarvan hij aanvankelijk zei dat hij daar met het hezbollahgeweer in de rug burgers om zeep had moeten helpen; en later dat hij daar helemaal niet bij was geweest.) Ook deed hij zich voor als een door de Russen getrainde explosievenexpert die een postkantoor had helpen ontzetten en een legerpost had helpen opblazen, en de 138 overlevende soldaten had laten executeren.
Andrea Glioti sprak met vluchtelingen uit Jisr al-Shughour die bevestigden dat Harmoush met een peloton overlopers aan hun zijde had meegestreden, en een postkantoor en legerpost had helpen veroveren. Ze vertelden ook dat sluipschutters tijdens demonstraties vanuit het postkantoor op hen hadden geschoten, maar dat de demonstranten wel degelijk wapens onder zich verborgen. Dit in reactie op een moordpartij door het regime op 20 mei 2011, waarbij vijftien arbeiders door veiligheidstroepen waren afgeknald.
Uiteindelijk wist het regime de controle over de stad weer in handen te krijgen, en vandaar dat Harmoush de wijk had genomen naar Turkije.
Hoe het ook zij: de voornaamste bron voor de verhaaltjes die je klakkeloos napapegaait, is een volstrekt onbetrouwbaar individu gebleken; weinig meer dan een militante propagandist die voortdurend zijn verhaal verandert al naar gelang hem dat opportuun lijkt.
En dat is nog allemaal vóórdat hij rond 2011 ineens op de Syrische televisie verschijnt en z’n hele verhaal inslikt en boetvaardig de oppositie beschuldigt. Dat optreden zal ik ‘m niet euvel duiden, want we kunnen wel raden hoe dat is gegaan. Harmoush schijnt z’n gevangenisverblijf daarna ook niet te hebben overleefd; maar niemand weet zeker wat er precies van ‘m is geworden.
Dit was allemaal met wat navorsen in een uurtje uit te zoeken, dus waarom heb je dat zelf niet even gedaan, gbh? Niet alleen het Syrische regime bedient zich van propaganda, namelijk. Ook de oppositie doet dat.
O maar wacht, je zag weer eens kans het door jou gehate Iran zwart te maken met verhaaltjes die je op het internet had aangetroffen, en die gaan er bij jou nu eenmaal in als gods woord in een ouderling.
Je zou wel eens een voorbeeld aan me mogen nemen: feiten opsommen, je bronnen vermelden en dan pas gevolgtrekkingen maken. Of is dat teveel gevraagd in een zakelijke, inhoudelijke discussie?
@14: Als ik bronnen vermeld ga je weer blaten over linkdumps, weiger je ze te lezen en als je daar weer mee door de mand valt loop je hard weg en doe je net alsof je neus bloed.
Er zijn meerdere (oa oa) bronnen die Iraanse & Hezbollah sluipschutters op ongewapende betogers vermelden en daar zijn ook beelden van welke ik heb gezien.
Op het belangrijkste punt ga jij niet eens in namelijk dat Iran de grote drijvende kracht is achter de Syrische repressie:
https://www.washingtonpost.com/world/national-security/iran-reportedly-aiding-syrian-crackdown/2011/05/27/AGUJe0CH_story.html
Assad en Iran waren uit op een sektarische oorlog in Syrië en @0 is schandalige apologie voor een bloedige dictator.
@15 Nogal wiedes, want jij gebruikt bronnen als autoriteitsargumenten voor je beweringen; je snapt zodoende klaarblijkelijk het verschil tussen een bewering en een feit niet.
Zo doe jij hierboven bijvoorbeeld de bewering dat Iraanse troepen en Hezbollah-milities op demonstranten schoten, en ter onderbouwing daarvan kom je met bronnen die laten zien dat het Israëlische leger en oppositieleden diezelfde beweringen doen. Maar is het ook waar? Daarvoor moet je dus kritisch naar de feiten gaan kijken, en zo’n kritische afweging laat jij zelden tot nooit zien.
Zelfs een van je eigen bronnen houdt een slag om de arm:
Let op dat woordje ‘allegedly’, want daarmee geeft de auteur, Roee Nahmias, te kennen ook niet te weten of het klopt. Toch link jij naar deze bron als ‘bewijs’ voor je bewering.
En kun jij van achter je computertje het verschil tussen een Iraanse Republikeinse Gardist en een lid van de Syrische militaire inlichtingendienst onderscheiden in een korrelige Liveleak-video? Da’s dan behoorlijk knap van je.
En verder: ik weiger inderdaad lange lulverhalen vol doorlinks te lezen die beginnen met een evident lulkoekverhaal waarvan de auteur zelf ook toegeeft dat het een lulkoekverhaal is, maar dat wel de toon zet voor de rest van het artikel, dat dan weer als autoriteitsargument functioneert voor jouw beweringen.
Jij stelt, dan heb jij de bewijslast, en dan is het dus aan jou om hier feiten op te sommen die jouw argumentatie schragen, en vervolgens met bronnen aan te geven waar jij die feiten vandaan haalt, zodat anderen dat kunnen controleren.
Dat is dus wat anders dan linkjes dumpen als autoriteitsargument voor jouw beweringen. Begint het al een beetje te dagen waar de schoen wringt?
@16:
Ja hoor; als ik een bron lever die van links naar rechts wordt geschreven eis jij dat deze van rechts naar links wordt geschreven en vise versa. Anders verzin jij wel de meest waanzinnige drogredenen en semantische spelletjes.
Het gaat bij jou niet om feiten en een open eerlijke discussie maar om “winnen”, scoren, zelfbevlekking en het verhullen van jouw uiterst dubbele moraal.